Nieuwe priester voor ons bisdom

Op zondag 30 augustus om 15.30 uur wordt Alexander Wallemacq in de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal van Brussel tot priester gewijd voor het aartsbisdom Mechelen-Brussel. De wijdingsplechtigheid wordt namens kardinaal-aartsbisschop Jozef De Kesel voorgegaan door hulpbisschop Jean-Luc Hudsyn.

Alexandre Wallemacq (33 jaar), geboren in Brussel, is de oudste van een gezin van vier jongens. Hij woont sinds zijn zesde in Waals-Brabant en volgde daar de lagere en middelbare school. Erna volgde hij een voorbereidend jaar aan de Koninklijke Militaire School. Toen hij merkte dat zijn toekomst daar niet lag, vatte hij in 2006 de studies Sport aan te Louvain-La-Neuve. Erna werkte hij twee jaar als manager bij een grote sportzaak.

Het was tijdens die studies dat hij Gods appèl voelde en zich te engageren voor het priesterschap. Hij nam de tijd om dit te laten rijpen. Op 26-jarige leeftijd klopte hij aan bij het diocesane seminarie, om er in september 2013 de priesterstudies aan te vatten. Aan het seminarie Notre Dame in Namen volgde hij dan gedurende zeven jaar een humane, spirituele, intellectuele en pastorale vorming.

Alexandre volgde stages in zijn thuisparochie Sint-Jan de Doper in Waver, Heilig Kruis in Elsene, Mechelen en Grimbergen in Vlaams-Brabant en Sint-Medardus in Jodoigne waar hij op 27 oktober van vorig jaar door kardinaal De Kesel tot diaken werd gewijd. Zijn priesterwijding heeft plaats komende zondag 30 augustus om 15.30u in de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal in Brussel.

Live webcast

Vanwege de pandemie en de gezondheidsregels die in deze maand augustus van kracht zijn, is de toegang tot de viering beperkt tot 100 personen en is die alleen toegestaan aan wie van tevoren is gecontacteerd. De viering wordt live uitgezonden op de website: www.ordinationsacerdotale.com.

Nadenken over de toekomst van onze kerkgebouwen

 

 

Onze-Lieve-Vrouw Tenhemelopneming

Homilie 15 augustus 2020 OLV Tenhemelopneming 

Broeders en zusters, In de Kruisstraat staat er een kapelletje dat de naam draagt van de bedrukte moeder. In de wat verwaarloosde kapel zie je een beeld van Maria met de dode Jezus op haar schoot. Deze voorstelling noemt men een piëta. Er was veel ophef over omdat het perceel waar het kapelletje opstaat, verkaveld zal worden en daarmee dit religieus ophef dreigt te verdwijnen. Het kapelletje van het welstellend landbouwersgezin Broos moet opgericht zijn ergens in het begin van de vorige eeuw, tussen 1900 en 1915, en is dus zeker al meer dan 100 jaar oud. 

Kapel Broos

De bouw is verbonden met een droevig familieverhaal. Tussen 1887 en 1904 worden er in het gezin negen kinderen geboren, wat niet ongewoon was in die tijd, die echter ook gekenmerkt was door een hoge kindersterfte. De leeftijdsverwachting lag toen niet hoger dan vijfenveertig jaar en vele mensen stierven erg jong aan infectieziekten omdat er nog geen antibiotica en vaccins bestonden en onze voeding minder gevarieerd en gezond was. Van de negen kinderen in het gezin stierven er al vier, twee meisjes en twee jongens, nog voor de Eerste Wereldoorlog uitbrak. 

Een ander meisje Irène stierf- – fysisch en psychisch ondermijnd aan een huidziekte in 1914, nadat ze in Leuven urenlang in de gietende regen had buitengestaan, door het Duitse bijeengedreven in een mensenmassa. De ontroostbare moeder, Josephine Weckx, vroeg daarop aan haar man om de kapel op te trekken om te bidden voor troost en kracht, hopend dat al haar kinderen zouden worden opgenomen in de hemel, zoals we dat zeggen. Het is een bidden om de hoop dat die prachtige kinderen van haar met heel hun persoonlijkheid, met heel hun lichaam én ziel, met heel hun wezen op een andere wijze toch zouden mogen verder leven bij God, bij de Heer. 

Opnemen in liefde

Dat is wat we vandaag vieren op de feestdag van Onze-Lieve-Vrouw Tenhemelopneming; we vieren dat God de mens na zijn dood niet verloren willen laten gaan, dat Hij ons in zijn liefde wil ontmoeten. Hij wil ons opnieuw opwekken. Door de Tenhemelopneming van Maria, laat Hij ons zien dat het voor elke mens mogelijk is, als we ingaan op zijn liefdesaanbod, als we daar nu al werk willen van maken. Het kapelletje van de boerenfamilie Broos, is bij wijze van spreken één van de vele uitingen van het liefdeswerk, er zijn er velen anderen natuurlijk, die we in onze wereld kunnen waarmaken. 

Nieuwe plek

Helaas, het wordt afgebroken en tot een paar weken geleden leek het erop dat het helemaal gedaan zou zijn. Er verscheen nog een artikel in Kerk&leven en in de lokale pers en daarmee leek de kous af. Kapel Broos dood en begraven. Gods wegen zijn echter ondoorgrondelijk…en de situatie met de kapel kwam in een stroomversnelling. Enkele parochianen met een groot hart, de leden van de kerkfabriek Sint-Donatus, het gemeentebestuur van Tielt-Winge geraakten akkoord om het gebedshuisje opnieuw op te bouwen op een enig mooi plaatsje en dit onder een eeuwenoude eik in de uiterste hoek van de pastorietuin Sint-Donatus. 

Troost

Meer nog in de pastorietuin zou niet alleen de kapel aan een nieuw leven kunnen beginnen maar wordt er ook gewerkt aan een troostplek, een initiatief van de vereniging Ferm. Een troostplek is een groen plekje dat voor iedereen toegankelijk is. Waar je troost kunt vinden en samen met je buurt of gemeente bloembollen plant als symbool voor verbondenheid, hoop en kracht. En in het voorjaar van 2021, wanneer de bloemen groeien en bloeien, herdenken we de moeilijke periode die corona ons bracht en gedenken we onze dierbaren. We hebben in de voorbije tijd onze kwetsbaarheid als mens ervaren maar zijn aan de andere kant verheugd om een stukje ruimte te geven waar de bevolking troost kan vinden voor hun nabestaanden. 

Daden van liefde

Beste broeders en zusters, In de Bijbelse evangelieverhalen en op de verschijningsplekken houdt Maria geen ellenlange monologen; ze zet ons vooral aan tot daden van liefde en geloof. Zoals vandaag wanneer ze naar haar oudere nicht Elisabeth gaat om haar te helpen bij haar zwangerschap… Dat is ook mijn wens voor de geloofsgemeenschap van Tielt-Winge, dat de droom van God niet afgebroken of begraven wordt, maar een nieuw élan mag krijgen, boordevol initiatieven en liefdesdaden voor de mensen om ons heen. Het kapelletje van boer Broos staat er als het ware symbool voor. Dan creëren we een hemel op aarde voor de mensen vandaag en kunnen rekenen en vertrouwen op een hemel voor de mensen die ons reeds ontvallen zijn. 

Libanon

In de aanloop van het feest van Onze-Lieve-Vrouw Tenhemelopneming moest ik afgelopen week ook vaak denken aan Onze-Lieve-Vrouw van Libanon (Harissa). Het is reuzegroot beeld dat opgetrokken is op een 600 m hoge heuvel, 25 km van de Libanese hoofdstad Beiroet. Het heiligdom wordt beheerd door de Maronieten en het is trekpleister voor alle christenen van verschillende denominaties (Melkieten, orthodoxen, Syrische en Armeense christenen, maronieten) en het wordt ook vaak bezocht door moslims. 

Deze smeltkroes in dat kleine land is een enorme uitdaging, getuige de burgeroorlog van een aantal jaren geleden maar ze biedt ook kansen. Ik volg op de sociale media al enkele jaren Caritas Libanon, een hulporganisatie waarin vele jonge Libanese christenen actief zijn en sta vol bewondering wat ze gedaan hebben voor de vluchtelingen uit Syrië 1,5 miljoen mensen tegenover de 6,1 miljoen inwoners van het land. Dat is dus bijna 1 vluchteling per 4 Libanezen. 

Dan komt het enorme drama van 4 augustus 2020: een ontploffing in de haven van de hoofdstad Beiroet met meer dan 200 doden al en duizenden gewonden, 300.000 daklozen (dat is ongeveer 3x het bevolkingsaantal van Leuven) voor een land dat al in een economische crisis zat (o.a. wegens de vluchtelingenproblematiek), voedselcrisis (graansilo) en pandemie. 

Broeders en zusters, dat is een crisis van een andere orde dan wat wij hier kennen. Dat zijn vernietigde levens, hoop, onzekere toekomst, dromen die nachtmerries geworden zijn. Ook zij hebben troost en kracht nodig, ook zij hopen dat hun stad zal verrijzen en dat hun doden niet totaal verloren zijn, maar op één of andere manier, opnieuw mogen leven. Laten we in ons gebed tot Maria vandaag ook aan hen denken en in de mate van onze mogelijkheden hen ook met daden steunen, zodat wij daadwerkelijk kunnen zeggen: ook zij zijn onze broeders en zusters. Weesgegroet Maria,…

In de viering van Onze-Lieve-Vrouw Tenhemelopneming spraken we over de ernstige situatie in Libanon. Je kunt helpen via Caritas België. https://www.caritasinternational.be/…/midden-oosten/libanon/

Op bezoek bij Donatus van Münstereifel

Eigenlijk was ik dit jaar omwille van de coronacrisis niet van plan op reis te gaan, maar mijn kinderen hadden stiekem een huisje geboekt in de Duitse Eifel. We reisden hen achterna en verbleven enkele dagen in het Nationalpark Eifel waar we enkele stevige wandelingen maakten.

Sint-Donatus van Münstereifel

Voor de Jezuïetenkerk in Bad Münstereifel

Op een regenachtige dag zakten we af naar het stadje Bad Münstereifel en toen schoot het me te binnen dat het de thuishaven was van de patroonheilige van onze parochie. Dat zit zo: in 1652 werden de stoffelijke resten van Donatus gevonden in de catacomben van de heilige Agnes te Rome. Nadien werden ze plechtig overgebracht naar het pas gestichte jezuïetencollege te Münstereifel. Bad Münstereifel is een stadje in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen, gelegen in Kreis Euskirchen. In de voorgevel van de Jezuïetenkerk, naast het voornoemde college, is een heiligenbeeld van Sint-Donatus aangebracht. De kerk draagt ook zijn naam.

Momenteel liggen zijn relieken in het kapucijnenklooster van Aarlen en in de kerk van Reek in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Onder invloed van de kapucijnen uit Aarlen werden er broederschappen van de H.Donatus opgericht om de devotie tot de heilige te stimuleren en door zijn voorspraak gevrijwaard te blijven voor onweer en bliksem.

Romeins officier

De heilige Donatus was aanvankelijk een Romeins officier uit de 2de eeuw, die dienst deed in de Legio Fulminatrix (het Bliksemlegioen). Die elementen zijn deels overgenomen van Donar, de Germaanse god van bliksem en donder. Volgens een 18de eeuwse levensbeschrijving werd Donatus geboren als zoon van Faustus, een velkdheer van adellijke komaf. Donatus werd officier.

Tijdens een veldslag waarbij de Romeinen omsingeld werden door de Germanen raakte het voedsel schaars en was er geen water meer.. Na een gebed van Donatus, die bekeerd was tot het christelijk geloof, begon het te regenen boven het Romeinse kamp en brak er een verschrikkelijk noodweer los met hagel, donder en bliksem boven de hoofden van het vijandelijke leger. Als dank werd Donatus aangesteld als hoofd van de Pretoriaanse wacht en schonk keizer Marcus Aurelius hem de hand van zijn nicht Alexandrië. Toen Donatus dit weigerde werd hij door haar aangegeven als christen en ter dood veroordeeld door onthoofding.

Beschermheilige

De heilige Donatus geldt in de Lage Landen de belangrijkste beschermheilige tegen blikseminslag en onweer, maar ook tegen brand (als gevolg van blikseminslag), hagelinslag en de gevolgen van noodweer in het algemeen. Ook binnenshuis bestonden er allerlei rituelen om zijn bescherming af te smeken.  Er werd wijwater gesprenkeld in alle hoeken van het huis, men bad de rozenkrans en zei het gebed op van de H.Donatus. Verder stond er een gipsen beeld en hingen er Sint-Donatusmedailles en bidprentjes in de woning en in de stallen.

Joodse kerkhof

De verlaten joodse begraafplaats buiten de stad

Na de middag maakten we met het gezin een wandeling buiten de stad en daar troffen we het verlaten Joodse kerkhof aan. De laatste begrafenissen vonden er plaats in de eerste helft van de jaren dertig in de vorige eeuw, wat meteen een vingerwijzing is naar één van de meest duistere periodes van onze geschiedenis.

De joden vestigden zich reeds in de 14de eeuw in het Duitse stadje, maar de eerste eeuwen bleef hun aantal beperkt tot een drietal families. Het is pas onder de Franse heerschappij eind 18de eeuw dat hun aantal toenam. Sindsdien assimileerde de gemeenschap zich en spraken de joodse inwoners naast het Hebreeuws ook Duits. Bij het aan de macht komen van de Nazi's begon de jodenvervolging. Het vervolg is bekend.

Toen ik door het verlaten kerkhof dwaalde moest ik denken aan het liedje van Willem Vermandere 'Mijne Jezus is ne Jood'. Daarin zingt de bard uit West-Vlaanderen dat ook onze samenleving, zelfs in zijn christelijke wortels, beïnvloed is door invloeden van buitenaf; het is wijs om zich daar bewust van te zijn.

Diaken Luc Claeys

Dit artikel verschijnt in de editie Tielt-Winge nummer 33 van Kerk& leven op woensdag 12 augustus.

Twee boeken die diaken Luc Claeys onlangs las over de verhalen van jodenvervolging tijdens WOII:

- Het verhaal van de familie Bloch: Een Joodse familie op de vlucht tijdens de Tweede Wereldoorlog

- Viktor, een boek van Judith Fanto