dinsdag 27 november 2018

Juf, ik heb honger


Volgende zondag 2 december 2018 begint de advent; het is voor mij één van de mooiste tijden van het jaar. Ik kijk er geweldig naar uit: het ontsteken van de kaarsen op de adventskrans thuis en in de kerk, het bidden opdat de Heer zou komen, de adventsliederen en de kerstsfeer die het huis in sluipt.
Elk jaar opnieuw geeft de organisatie Welzijnszorg ook die mooie adventskalender uit met gebeden, met een bezinning, een verhaal van een project dat wordt ondersteund. Net als vorig jaar blader ik graag samen met u door deze kalender.

Dit artikel staat ook op de lokale bladzijden van Kerk&leven van de Federatie Tielt-Winge:


Op de eerste pagina staat een mooi gebedje om de advent in te zetten.  Je kunt het eigenlijk elke ochtend van de advent bidden:

Goede God
Laat deze advent 
een nieuwe start zijn,
het beginpunt van mijn inzet.
Open mijn ogen voor wie ongezien blijft.
Open mijn oren voor wie wakker roept.
Open mijn handen voor wie zijn leven met mij wil delen.
Open mijn hart voor oprechte warmte.
Laat deze advent de start zijn
van uw droom voor de wereld.
Amen.

De vereniging Welzijnszorg vestigt dit jaar de aandacht op de gevolgen van kinderarmoede in de schoolresultaten. De slogan luidt: "1 op 5 loopt school in de buitenbaan". We zullen er in de vieringen en in onze adventsbezinning van donderdag 13 december om 20:00 uur in de Sint-Joriskerk van Winge wat meer over vertellen. Noteer alvast deze datum in uw agenda.
Kinderen uit gezinnen in armoede, zegt Welzijnszorg, hebben meer kans op slechtere schoolresultaten, op zittenblijven, op schoolmoeheid. Dat wilt niet zeggen dat ze minder talent hebben. Met hun actie 'Samen Tegen Armoede' wil Welzijnszorg vzw werk maken van gelijke kansen.

Juf Lieze, een jonge leerkracht uit een Gentse school getuigt: "We zien regelmatig dat het middagmaal dat de kinderen meekrijgen de restjes van de vorige dag zijn: een stuk pizza of wat frieten. Het gebeurt ook dat de ouders van kinderen zich komen opwarmen in de schoolgangen. Dat zijn voor ons stuk voor stuk signalen dat er wel eens sprake zou kunnen zijn van armoede in de thuissituatie."
Samen met de tekst uit het Evangelie van deze zondag kunnen we bidden: "Weest dus te allen tijde waakzaam en bidt, dat ge in staat moogt zijn te ontkomen aan al die dingen die zich gaan voltrekken, en stand moogt houden voor het aangericht van de Mensenzoon."

Diaken Luc Claeys

woensdag 14 november 2018

Kleren inzamelen voor het goede doel


Wereld Missie Hulp (WMH) is een christelijke non-profitorganisatie die via het inzamelen van kleding mensen in nood helpt. Een deel van de kleding gaat rechtstreeks naar mensen die het nodig hebben. De rest wordt verkocht en met de opbrengst ervan steunt WMH projecten over de hele wereld. Wens je meer te weten over WMH? Bekijk dan zeker de website: www.wereldmissiehulp.be.
Op de blog van WMH lazen we het volgende over een project in Oeganda:

Adullam Primary School in Mbarara
Goed nieuws uit Oeganda! Dankzij de financiële steun van WMH kan vzw Cunina verder gaan met de renovatie en bouw van de Adullam Primary School in Mbarara (Oeganda).
De Adullam Primary School is een school met 600 leerlingen, waarvan een groot deel weeskinderen. Deze kinderen verblijven permanent op school. Naast onderwijs, krijgen ze er eten, onderdak en medische zorgen.

In 2015 realiseerde Cunina met de hulp van WMH een nieuwe slaapzaal en sanitairblok voor de jongens. Nu is het slaapgedeelte van de meisjes aan de beurt. De bestaande slaapzaal wordt gerenoveerd. Ook wordt er een nieuw sanitairblok gebouwd. Op dit moment moet het water aangeleverd worden per camion, wat veel geld kost. De nieuwe douches en toiletten krijgen een systeem dat voor permanente watertoevoer zorgt via een waterput, watertanks en een waterpomp die wordt aangedreven door zonne-energie.

Breken we in 2018 een record?
Vorig jaar zamelden we in totaal 1500 kg in. Doen we dit jaar beter? We zijn benieuwd.

In november organiseert de federatieTielt-Winge een inzamelactie ten voordele van Wereld 
Missie Hulp. Je kan kleding, schoenen, linnen en dekens brengen:

Vrijdag 16 november:
Bernadette Craeninckx, Binkomstraat 59 in Meensel tussen 09:00-18:00u
Zaterdag 17 november:
Sint-Denijskerk, Halderstraat in Houwaart tussen 17:30-18:00u
Zondag 18 november:
Sint-Mattheuskerk, Binkomstraat in Meensel tussen 08:30-09:00u
Onze-Lieve-Vrouwkerk, Bergstraat in Tielt tussen 10:00-10:30u
Zaterdag 24 november:
Sint-Martinuskerk, Optielt in Tielt tussen 17:30-18:00u
Zondag 25 november:
Sint-Pieterkerk, Kerkstraat, Kiezegem tussen 08:30 – 09:00u
Pastorie Kiezegem, Kerkstraat 12 in Kiezegem tussen 10:00-12:00u
Sint-Joriskerk, Leuvensesteenweg in Winge tussen 10:00-10:30u

Bij het doneren van kledij tijdens deze actie steun je dus rechtstreeks mensen die het nodig hebben!
Alvast bedankt!

Diaken Luc Claeys

zaterdag 10 november 2018

De oorlogsweduwe


Homilie van de viering in Sint-Martinus Tielt-Winge: patroonsfeest, zondagsviering, herdenking van de slachtoffers uit beide wereldoorlogen

Sfeerbeelden:

Broeders en zusters,

We hoorden het verhaal van twee weduwen: eentje uit het Oude Testament, ten tijde van koning Achab, de koning van het Noordrijk Israël (871-852 v. Chr.) en eentje in de tijd van Jezus’ leven, in de jaren dertig van het begin van onze tijdrekening: https://dagelijksevangelie.org/NL/gospel/2018-11-11

Als je in de Bijbel het woordje weduwe hoort, dan moet je er altijd denken dat aan een categorie van mensen die totaal aan hun lot overgelaten is: weduwen, wezen, vreemdelingen. Ze waren kwetsbaar, arm en hulpeloos. Als een weduwe geen kinderen had, waarop ze eventueel kon rekenen, dan was ze veroordeeld tot de bedelstand.


Bij deze herdenkingsdag van de beide oorlogen, gingen mijn gedachten naar al die vrouwen uit de beide oorlogen die op een dag de melding kregen dat hun man of zoon gedood waren in de strijd of in een gevangenenkamp. De verhalen uit de eerste wereldoorlog zijn geschiedenis geworden die je nog op tv ziet of leest in boeken. De herinneringen van die trieste boodschap, hoor ik wel nog af en toe in Meensel-Kiezegem van de nu bejaarde kinderen die hun vader verloren: hoe er thuis moest gezwoegd worden om de boerderij verder te zetten, krachtige vrouwen die het beste van zichzelf gaven om het gezin recht te houden en een inkomen te verwerven.

Broeders en zusters, terwijl wij nu straks kransen gaan leggen en eerbetoon brengen aan de slachtoffers van de wereldoorlogen en nadien een aperitiefje drinken, komen er wellicht weer nieuwe weduwen bij: in Jemen, in Oost-Congo, in Syrië, in het Oosten van Oekraïne en op al die andere plaatsen waar gevochten wordt.


Deze week las ik het verhaal van een weduwe uit Syrië.  Ze woont in de Vallei der Christenen, een landelijke regio in Syrië dichtbij de grens met Libanon. Daar helpt de lokale Kerk dankzij de steun van de pauselijke stichting Kerk in Nood (het vroegere Oostpriesterhulp) duizenden families die door de oorlog ontheemd zijn en in uiterste nood verkeren.  Bekijk haar verhaal in de onderstaande video:


Rasha Drazy was slechts 23 jaar toen ze vernam dat haar man Michael gestorven was.  De jonge vrachtwagenbestuurder reed van de Vallei der Christenen naar Damascus. Op een dag werd hij beschoten door een sluipschutter en overleed onmiddellijk. Rasha verloor niet alleen haar jonge echtgenoot, maar ook de financiële middelen om haar familie te onderhouden.  Als moeder van twee kinderen bevond zij zich al in een verschrikkelijke situatie toen het gewapende conflict nog maar net begonnen was.

“We woonden in Damascus, maar we zijn naar Marmarita gevlucht omwille van de dagelijkse bombardementen in de hoofdstad. Slechts enkele maanden nadat we hier toekwamen in 2012, werd mijn man vermoord.”, vertelt Rasha met een blik die doordrongen is van de pijn die ze ondanks haar jonge leeftijd al heeft moeten doorstaan. Haar kinderen Michael en Rachel zitten naast haar. Ze zijn 10 en 8 jaar oud. “Het leven was al moeilijk vóór de dood van mijn man. De kinderen konden niet meer naar school gaan omdat de school gesloten werd wegens de oorlog. We leefden verder van het weinige spaargeld dat we hadden totdat Michael opnieuw werk vond.”
Verhalen zoals deze hoor je in het hele land. De aangrijpende getuigenis van duizenden vrouwen – allemaal ‘Moeders Courage’ – die door de oorlog hun kinderen en echtgenoten verloren hebben. Ze verliezen dan niet alleen hun dierbaarste geliefden, maar ook hun bron van inkomsten voor het gezin.
Meer dan 2000 families krijgen maandelijks noodhulp van Kerk in Nood via het hulpcentrum Sint-Pieter van de melkitische katholieke Kerk in Marmarita. 

“Deze hulp heeft ons opnieuw doen geloven en hoop gegeven,” vervolgt Rasha, “we hebben de Kerk van dichtbij ervaren en dat heeft ons aangespoord om ons meer te engageren voor deze gemeenschap. Ikzelf maak deel uit van het vrijwilligersteam dat de noodhulp voor de ontheemde families in de Vallei der Christenen coördineert”. Terwijl ze thee brengt, vertelt Rasha Drazy dat ze op een dag, in plaats van weg te zinken in wanhoop, besloot om anderen te helpen die net als zij doorheen de ergste periode van hun leven gaan.  “Met de situatie waarin we leven is het moeilijk te weten wat de toekomst ons zal brengen. Dus moeten we zo goed mogelijk van dag tot dag proberen te leven met het weinige dat we hebben. Ik probeer het geloof en de vreugde van dichtbij Jezus te zijn, door te geven aan mijn kinderen. Dat helpt ons om de hoop niet te verliezen in deze moeilijke tijd.”

Rasha die als vrijwilligsters werkt en zich engageert in de nood aan anderen vluchtelingen, is voor mij de arme weduwe uit het Evangelie van vandaag, zij die alles verloren heeft en toch nog van zichzelf geeft aan anderen.
Broeders en zusters, er komt soms kritiek naar de Kerk toe dat we ons inzetten voor die mensen omdat we enkele honderden naar hier gehaald hebben via de humanitaire corridors en dat we ze nu moeten opvangen. Er wordt gezegd dat we het niet aankunnen, er geen geld voor hebben, dat vluchtelingen onze rijkdom vernietigen of dat de opvang van één vluchtelingengezin uit Syrië zelfs het budget van de gemeente zou verkwisten.
Maar, Libanon, een arm land zo groot als vier Vlaamse provincies met 4 miljoen inwoners, vangt 2 miljoen vluchtelingen op: dat is 1 op 2. Jordanië vangt er wellicht een miljoen op. Het land bestaat overwegend uit vluchtelingen: Palestijnen uit de oorlogen in de jaren zestig, Irakezen uit de oorlogen van de jaren 80, Syriërs uit het recente conflict.
Broeders en zusters, het zit in de kern van onze Blijde Boodschap om troost te bieden aan armen en zwakken. Daarom helpt de katholieke Kerk, en met kerk bedoelen we de gemeenschap van gelovigen, oorlogsslachtoffers, vrouwen, weduwen en moeders om hun bijzonder moeilijke situatie te doorstaan.
Het Evangelie van de 32ste zondag roept ons op de herdenkingsdag van WOI op om zich te bezinnen of we in de rol stappen van Schriftgeleerden of weduwen. Treden we in het voetspoor van Sint-Maarten, volgen we Jezus. Dat is de vraag die ons vandaag wordt gesteld.

Luc Claeys p.di.

vrijdag 9 november 2018

Herdenken en vieren in november


Op 1 november vierden we het Feest van Allerheiligen en herdachten we overleden vrienden en familieleden. We baden voor hun zielenrust in de hoop op de verrijzenis met Jezus Christus op de laatste dag. Vele mensen bezochten het kerkhof of de gemeentelijke begraafplaatsen van Tielt-Winge. We trokken op Allerzielen met onze camera de gemeente rond om sfeerbeelden te trekken. Op zaterdag 3 en zondag 4 november werden tijdens de vieringen speciaal gebakken Sint-Hubertusbroodjes gezegend. We beschouwen ze al lang niet meer als effectieve bescherming tegen hondsdolheid. We zegenen ze wel om te vragen dat onze Heer ons de kracht zou geven om zorgzaam om te springen met de schepping, de planten en dieren die de mens in bruikleen heeft gekregen.

Opgelet wegens wapenstilstand is er deze week een gewijzigd schema van de vieringen!

32ste zondag door het jaar
Za 10 nov. Sint-Joris-Winge (!) 18:00 uur Gebedsdienst
Zo 11 nov Sint-Pieter Kiezegem 09:00 uur Eucharistie
Zo 11 nov Sint-Martinus Tielt (!) 10:00 uur Herdenkingsviering wapenstilstand