woensdag 28 maart 2018

Zalig Paasfeest



Het is snel gegaan, die veertig dagen bladeren door de vastenkalender van Broederlijk Delen. Deze week vieren we in onze parochiefederatie de Goede Week. Het zou mij, onze priesters, de gemeenschap en de Heer verheugen dat u met ons komt meevieren. Vandaag, woensdag 28 maart, verzoenen we ons met de Heer in een boeteviering in de Sint-Martinuskerk te Tielt (19u00). Donderdag 29 maart vieren we de instelling van de Eucharistie in een dienst waarin we het Laatste Avondmaal met de voetwassing herdenken. Deze mis i.s.m. de KWB van Winge gaat door in de Sint-Joriskerk om 19u00. 

Op Goede Vrijdag 30 maart gedenken we de dood van Jezus aan het kruis. Met de kinderen van de Sint-Jorisschool bidden we om 15u00 in de kerk van Winge de kruisweg. Dat doen we ook om 19u00 aan de Roeselbergkapel waar we kruisweg gaan rond de kapel; we eindigen met een kruishulde en communie-uitreiking.

Op zaterdag 31 maart blijft het de ganse dag stil. Om 20u00  verzamelen we aan de Sint-Denijskerk in Houwaart waar we aan het kerkportaal het paasvuur aansteken. De nieuwe paaskaarsen van de zes parochies in onze parochiefederatie van Tielt-Winge worden gewijd, we hernieuwen onze doopgeloften en vieren de verrijzenis van de Heer. Op zondag vieren we het Paasfeest ook om 09 uur in de kerk van Sint-Mattheüs Meensel en om 10u30 in de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Tielt waar ook Chiro Jevati komt aansluiten. We hopen natuurlijk dat iedereen aansluit bij de belangrijkste viering van het kerkelijk jaar.

“We dachten dat de leegte van Stille Zaterdag zou blijven duren, het wachten, het uithouden in het gemis, de onzekerheid. We dachten dat dit het einde was, dat het zo zou blijven”, schrijft zuster Katharina van de trappistinnen te Brecht in de vastenkalender van Broederlijk Delen. “Maar in het licht van deze vroege ochtend – het was nog donker in ons hart – daagt er plotseling hoop aan de horizon. Vrouwen komen goed nieuws brengen…Het graf is niet zo leeg als we dachten. Is dood wel dood?”

Zuster Katharina geeft mee wat de verrijzenis voor ons kan betekenen: “De cirkel is rond. Jezus vraagt ons terug te keren naar de leerlingen, naar Galilea, de plek van het dagelijkse leven, de plek waar het allemaal begon. We nemen onze netten weer op, de dagtaken, de vergaderingen, de zorgen, de afspraken, maar alles heeft een nieuwe glans, een nieuwe kleur, een nieuwe kracht. Vanuit ons centrum onze kern borrelt een bron vol energie. Echte ‘kern-energie’ vanuit een gedecentreerd hart, die de wereld omvormt en de mensheid terug hoop geeft.”

Zalig Pasen!

Luc Claeys diaken



woensdag 21 maart 2018

Geloofsbelevenis in Oeganda


Op de drempel van de Goede Week, de belangrijkste week in ons christelijk geloofsleven, is het interessant om eens een blik te werpen op het geloofsleven in het campagneland van Broederlijk Delen, Oeganda.

Valerie De Beuckelaer, Broederlijk
Delen, op inleefreis in Oeganda
Valerie De Beuckelaer, medewerkster bij Broederlijk Delen, schrijft in de vastenkalender op donderdag 22 maart dat de missionarissen zo’n 150 jaar geleden, vanaf 1877, in Oeganda arriveerden. Vandaag noemt 84% zich christen en daarvan is 40% rooms-katholiek. Wat opvalt is dat de beleving van het geloof in Oeganda niet zo verschillend is als in België of de andere Westerse landen. De gebeden zijn er grotendeels dezelfde als bij ons.

Maar zegt Valerie, het geloof is er wel iets van onschatbare waarde. Het wordt intens beleefd. Overal waar je komt, zie je wel religieuze spreuken of gebeden. Mensen zie je ook vaak met een rozenkrans of een Bijbel lopen. Ze zijn trots op hun geloof en voelen zich bevrijd door het geloof dat God aan hun zijde staat. God is de heler.

Een gebed voor elke gebeurtenis
Voor elke gebeurtenis, klein of groot, in het leven is er reden tot gebed. Mensen van verschillende geloofsovertuigingen leven doorgaans harmonieus met elkaar samen en gaan vaak over het geloof met elkaar in gesprek. Ook huwelijken met gemengde geloofsovertuigingen zijn niet vreemd. Geloof wordt in Oeganda omarmd.

In Oeganda zijn de gelovigen trots
op hun geloof.
Misschien is dat wel de boodschap dat het campagneland aan ons kan geven nu Pasen voor de deur staat. Laat ons het geloof omarmen en tonen dat we er trots op zijn, bijvoorbeeld door de Goede Week intens mee te vieren in onze kerken en vanaf zondag 1 april iedereen die je tegenkomt een Zalig Paasfeest te wensen.

Diaken Luc Claeys


Goede Week
Wo 28 ma
Sint-Martinus Tielt
19:00
Boeteviering
Goede Week
Do 29 ma
Sint-Denijs Houwaart
Sint-Joris-Winge
09:00
19:00
Schoolviering Houwaart
Witte Donderdagviering met voetwassing
Goede Week
Vr 30 ma
Sint-Joris-Winge
Roeselbergkapel
15:00
19:00
Kruisweg Sint-Jorisschool
Kruisweg en kruishulde met fakkeltocht
PASEN
Za 31 ma
Zo 1 april
Sint-Denijs-Houwaart
Sint-Mattheus Meensel
O.-L.-Vrouw Tielt
20:00
09:00
10:30
Paaswake
Paasviering
Paasviering

Beloken Pasen
Za 7 april
Zo 8 april
Sint-Martinus Tielt
Sint-Pieter Kiezegem
Sint-Joris-Winge
18:00
09:00
10:30
Eucharistie
Eucharistie
Eucharistie
3de Paaszondag
Za 14 april
Zo 15 april
Sint-Denijs Houwaart
Sint-Mattheus Meensel
O.-L.-V.- Tielt
18:00
09:00
10:30
Eucharistie
Eucharistie
Eucharistie vormsel

dinsdag 20 maart 2018

Goede Week in Tielt-Winge


Beste parochianen,

De vieringen in de Goede Week en het Paasfeest zijn de belangrijkste vieringen in het jaar. Daarom nodigen we u allen van harte uit om met ons mee te vieren en ook uw jongere familieleden mee uit te nodigen voor de het boeteviering, de voetwassing op Witte Donderdag, de kruisweg op Goede Vrijdag en het Paasfeest op zaterdag of zondag!

Goede Week
Wo 28 ma
Sint-Martinus Tielt
19:00
Boeteviering
Goede Week
Do 29 ma
Sint-Denijs Houwaart
Sint-Joris-Winge
09:00
19:00
Schoolviering Houwaart
Witte Donderdagviering met voetwassing
Goede Week
Vr 30 ma
Sint-Joris-Winge
Roeselbergkapel
15:00
19:00
Kruisweg Sint-Jorisschool
Kruisweg en kruishulde met fakkeltocht
PASEN
Za 31 ma
Zo 1 april
Sint-Denijs-Houwaart
Sint-Mattheus Meensel
O.-L.-Vrouw Tielt
20:00
09:00
10:30
Paaswake
Paasviering
Paasviering

Beloken Pasen
Za 7 april
Zo 8 april
Sint-Martinus Tielt
Sint-Pieter Kiezegem
Sint-Joris-Winge
18:00
09:00
10:30
Eucharistie
Eucharistie
Eucharistie
3de Paaszondag
Za 14 apr.
Zo 15 apr.
Sint-Denijs Houwaart
Sint-Mattheus Meensel
O.-L.-V.- Tielt
18:00
09:00
10:30
Eucharistie
Eucharistie
Eucharistie vormsel

Doopvieringen:
zondag 1 april: 11u00 Doopsel van Louis van de Geer in de Sint-Joriskerk te Winge
zondag 8 april: 11u30 Doopsel van Colette De Jongh in de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Tielt
Koffiestop
Koffiestop t.v.v. Broederlijk Delen: Op zondag 1 april, Pasen, in Meensel. En dat is geen grap 😉.


woensdag 14 maart 2018

Proficiat aan de dopelingen en hun ouders


Dopen of dopen we niet?
De ouders vertrouwen Janne toe aan
de Heer.
Op maandag ochtend 5 maart las ik in de krant en op de sociale media dat minder dan de helft van de ouders in België hun kinderen nog laat dopen. Vaak haalt men als argument aan dat kinderen zelf moeten kunnen beslissen. Dat is uiteraard zo. Een baby beslist niet over zijn eigen doop. Met de doop wordt een kindje opgenomen in de geloofsgemeenschap en beloven de ouders om het kindje christelijk op te voeden en het de weg van Jezus te tonen. Over je eigen christelijke levensweg kan je maar beslissen als je ook weet wat die inhoudt. Kinderen die niet gedoopt zijn en waarvan de ouders nooit iets over Jezus vertellen, zullen later inderdaad nooit vragen om gedoopt te worden. Je kiest alleen maar voor iets dat je kent en waarvan je houdt.
Doopsel van Jack

In het weekend van 3 en 4 maart werden twee jonge kindjes uit onze parochiefederatie in de geloofsgemeenschap opgenomen: Janne Huybregts uit Houwaart en Jack Van Cauwenbergh uit Tielt. Proficiat aan de ouders en de dopelingen.

Boekenjagers
Bij het buitengaan van de Onze-Lieve-Vrouwkerk in Tielt na de doop op zondag 4 maart struikelde ik haast over twee in plastic ingepakte boeken die aan de rand lagen van het kerkhof. Het bleken exemplaren te zijn van het Oude en Nieuwe Testament, achtergelaten door een enthousiasteling van de boekenjagers. Boekenjagers (https://www.boeken-jagers.be/) laten her en der boeken achter die je gratis kunt meenemen en lezen. Ze vragen alleen om een foto te posten op hun website of op hun facebookpagina en als het even kan om zelf ook eens een boek achter te laten voor iemand anders. 


Deze twee exemplaren heb ik gefotografeerd maar niet meegenomen. Ik heb thuis genoeg exemplaren van de Bijbel. Ik ben benieuwd of iemand ze zal oprapen en meenemen. Het is een bijzondere manier van evangelisatie. Het is overigens al de tweede keer dat ik boeken vond in Tielt-Winge. De vorige keer was dat ook al op een kerkhof, na een begrafenis.
Luc Claeys

De vier seizoenen


De zaterdagbladzijde in de vastenkalender van Broederlijk Delen is voorbehouden voor Erik Galle. Het is een man van woorden, psychotherapeut ook, auteur en priester van het aartsbisdom Mechelen-Brussel. Hij werkte heel lang voor Braambos en is nu medewerker van de uitgeverij Halewijn.
De mensen vragen hem soms wel eens welk seizoen hij het mooiste vindt. Galle kan niet kiezen, zegt hij: “Gewoon omdat ik vind dat ze allemaal iets hebben. Bij elk seizoen zie ik een bepaald soort mens voor mij.”

Priester Erik Galle (c) Kerknet
Aanstaande woensdag begint de astronomische lente en dus vroeg ik me af wat hij van lentemensen denkt. Galle schrijft daarover: “Lentemensen zijn mensen die bruisen van het leven. Het zijn kleurrijke mensen, zachte mensen zoals nieuwe bladeren dat kunnen zijn. Ze komen uit de winter, hebben vaak pijn en lijden net achter zich gelaten.”
Bij zijn overwegingen schrijft Erik Galle ook een gebed:

Gij, God, zijt er altijd. Tijdens de koude van de winter,
wanneer ik me eenzaam voel en bang.
Maar ook tijdens de lente, wanneer ik leven voel en U dank en prijs.
In de zomer zing ik een lied voor U.
In de herfst vraag ik U om mij niet los te laten.
De hele jaarkring lang blijft Gij bij mij.
Ik wil hetzelfde doen: in vreugde en verdriet blijf ik bij U.

Ik ben benieuwd welk soort seizoensmensen jullie zijn. Je mag het me altijd schrijven: per mail diaken.tielt-winge@telenet.be of per brief naar Kerkstraat 12 a, 3391 Tielt-Winge.
Zelf hou ik ook van de charme van elk seizoen. Nu het lente wordt, kijk ik uit naar de bloesems en dat frisse en broze lentegroen waarvan je maar enkele weken kan genieten. De dartelende lammetjes in de wei, de eerste hommels en vlinders, het stemt me vreugdevol. En op het einde van de lente, wanneer de zon al wat harder gaat branden, verandert mijn stemming en begin ik te hunkeren naar de zomer… Er is altijd dus wel iets om naar uit te kijken.
Diaken Luc

woensdag 7 maart 2018

Enkele vlucht richting broeikas?


Broederlijk Delen besteedt heel wat aandacht aan ecologie, klimaatverandering en eerlijke landbouw. Dat zijn op het eerste gezicht geen religieuze thema’s. Soms lees en hoor ik daar kritiek op, dat de Kerk daar geen aandacht zou mogen aan besteden, dat we daar geen collectes zouden moeten voor houden of dat het allemaal teveel politiek en te weinig met eredienst te maken heeft.
God heeft nochtans de schepping aan de mens toevertrouwd om er goed voor te zorgen, niet om haar te vernietigen. 


Op dinsdag 13 maart lezen we in de vastenkalender een artikel uit Kerk&Leven dat ons leert wat klimaatcompensatie betekent. Bij enkele organisaties zoals TAU, de Franciscaanse spiritualiteit, of de seniorenbeweging OKRA kan je de CO2-uitstoot die je zou veroorzaken door de reis die je maakt, compenseren, bijvoorbeeld een organisatie te steunen die nieuwe bomen aanplant in België en Ecuador (bij TAU) of door vrijwillig aan te kruisen dat je de organisatie CO2Logic wil steunen (bij OKRA).  Bij OKRA doet één op de zeven deelnemers dat. Ook de reisorganisatie JOKER motiveert zijn reizigers om de uitstoot te compenseren maar ze geven wel toe dat het aantal mensen dat daar op ingaat niet indrukwekkend is.

Op eigen houtje de impact van een reis berekenen en compenseren, kan uiteraard ook. Onlangs botste ik op de website zomerzondervliegen.be die mensen er toe aanzet om een meer milieuvriendelijke vakantie te boeken. Je kunt op er op je “onschuldig communiezieltje” plechtig beloven dat je deze zomer niet zult vliegen.
We hebben met het gezin nog niet definitief beslist wat we deze zomer gaan doen tijdens de vakantie. En eerlijk gezegd, zo een grote vliegfanaat ben ik niet. Het liefste trek ik mijn wandelschoenen aan om met de rugzak enkele fikse wandelingen te maken in de natuur. Het is mooi meegenomen dat daarbij alleen maar de  verbranding van de eigen lichaamsenergie uitgestoten wordt.
Diaken Luc Claeys


Het tabernakel is een tent


Homilie tweede zondag in de veertigdagentijd – B
Gen. 22,1-2.9a.10-13.15-18./ Rom. 8,31b-34./ Mc. 9,2-10

Broeders en zusters,

Het Evangelieverhaal van de gedaanteverwisseling van de Heer dat we vandaag gehoord hebben, wordt wel twee- tot driemaal per jaar voorgelezen in de kerk. Deze keer werd mijn aandacht getrokken door de uitspraak van de apostel Petrus die tot Jezus zegt: 'Rabbi, het is goed dat wij hier zijn. Laten we drie tenten bouwen, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.'
Een tent, waarom nu een tent?




Aan het begin van deze maand gaf ik voor de eerstecommunicanten van Tielt een rondleiding in de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Tielt. U weet, deze kerk ligt ook op een berg, en toen we aan het tabernakel kwamen, zei ik tegen de kinderen dat dit misschien wel een moeilijke naam was, maar dat het eigenlijk gewoon ‘tent’ betekende. Het tabernakel is dus een tent. Eén van de catechisten, die ook al een tijdje de vormelingen begeleidt, was verbaasd. Ook zij wist dat niet.

Het is niet zomaar een tent. Het is een tent van samenkomst, de ontmoetingsplaats met de Heer, met God. In het Oude Testament is er voor het eerst sprake van het tabernakel. Het is een verplaatsbare tent die dienstdeed als plaats van aanbidding voor de Israëlieten en een symbool voor het verblijf van God in hun midden. De tent stond in  een grote omheinde ruimte, de voorhof, waarin ook een altaar stond voor brandoffers en een wasbekken waarin de priesters zich ritueel konden reinigen vooraleer ze de tent binnengingen. 

De tent zelf bestond uit twee ruimtes. Het voorste deel dat twee keer zo groot was als het achterste, noemde men het Heilige. Daarin stond een reukaltaar waarin tweemaal per dag geurige gaven werden verbrand om de Heer te behagen, een zevenarmige kandelaar die altijd moest branden en een tafel voor toonbrood waarop twee stapels van zes platte ongedesemde broden lagen, die elke sabbat werden verwisseld. Broeders en zusters, herkent u het? Het is niet zo verbazend dat we ook vandaag nog altijd in onze kerken wierook branden, dat we een altijd brandende godslamp staan hebben bij het tabernakel en dat we elke zondag  hosties, ongedesemd brood consacreren, heiligen.

Het achterste deel van de tent, achter een gordijn, werd het Heilige der Heiligen genoemd en daarin werd de Ark van het Verbond bewaard. Het waren de twee stenen tafels met de 10 woorden, de 10 geboden die Mozes op de berg Sinaï (de berg, jawel) van God had ontvangen.
Broeders en zusters, herkent u het?  In vele kerken hangt nog altijd voor het tabernakel een gordijntje. Bij ons wordt daar nu het Sacrament bewaard, het is de Heer zelf, en we noemen het nog steeds het Allerheiligste.


In  de verhalen van het Oude Testament reist de tent van samenkomst mee met de Israëlieten in hun veertigjarige reis door de woestijn. En boven de tent verschijnt een wolk als teken van Gods aanwezigheid. Hij die beloofd heeft dat Hij er altijd zou zijn voor zijn volk.

Ook vandaag in het Evangelie is er sprake van een wolk waaruit een stem klinkt en die zegt: “Dit is mijn welbeminde Zoon, luistert naar Hem.” Eigenlijk krijgen we in het Evangelie van vandaag, op de tweede zondag van de veertigdagentijd, een vooruitblik naar Pasen. Jezus die van gedaante verandert, zijn kleed dat glanzend wordt en zo wit die geen enkele kleermaker zou kunnen maken, is een beeld van de verrezen Heer.  Voor de leerlingen van Jezus is het een keerpunt dat ze nu nog niet ten volle begrijpen. Ze zijn daarin niet anders dan wijzelf. Het is een beeld van de Verrezen Heer die bij ons blijft en vandaag in deze Eucharistie aanwezig komt in het geheiligde Brood en Wijn; dat Lichaam en Bloed wordt. In de Kerk is zijn woonplaats het tabernakel, is Jezus Christus waarachtig tegenwoordig, onder de gedaante van Brood.

Buiten het Oude Testament en buiten het katholieke kerkgebouw om is er nog een derde tabernakel te vinden. Dat is het tabernakel, dat huist in elk mensenhart. Ook in ons diepste innerlijke is God aanwezig. Daarvoor moeten we ons openstellen en ons naar binnen keren, daarom is het goed om telkens weer, elke zondag naar hier te komen om te bidden en de Heer te ontvangen.

Maar, broeders en zusters, we kunnen hier niet blijven kamperen. We moeten terugkeren. Jezus daalde met zijn leerlingen weer de berg af, terug de wereld in. Zo worden ook wij, elke zondag opnieuw met Gods zegen naar onze eigen wereld teruggestuurd om God, Zijn Zoon en Zijn Geest onder de mensen te brengen. Dat doen we vooral nog meer dan met woorden, door onze daden. Daarom is het goed in deze veertigdagentijd, aandacht te vragen voor de minsten onder de minsten zoals Broederlijk Delen dat elk jaar opnieuw doet. Als voorbeeldfiguur stellen ze Grace voor, een Oegandese alleenstaande boerin met vijf schoolgaande kinderen die in een schamel hutje woont. Laten we door onze daden aan haar en alle andere mensen het gelaat zien van de Verrezen Heer. Laten we zien dat Hij ook woont in de tent van ons hart.

donderdag 1 maart 2018

Poetsen in het eigen hart

Zuster Katharina van de trappistinnen in Brecht

In de vastenkalender van Broederlijk Delen horen we op zondag een echo uit de zondagsviering. De schriftlezingen in de 40-dagentijd nodigen ons uit naar de kern van ons leven te kijken. Dit jaar is zuster Katharina van de trappistinnenabdij Nazareth in Brecht onze gids. We herinneren ons zuster Katharina nog uit het televisieprogramma ‘In Godsnaam’ waarin Annemie Struyf op bezoek ging bij de trappistinnen.

In de derde zondag in de veertigdagentijd neemt Jezus ons mee naar de tempel, schrijft zuster Katharina. (Joh 2, 13-25) “Hij is verontwaardigd. Het staat er overvol. Meubels, geld, handelswaar, dieren,… Hij verdraagt niet dat er op die plek, aan God gewijd, gemarchandeerd wordt. Weg met dit alles. Dit hoort hier niet thuis. Leegte is er nodig, leegte in het centrum, leegte voor God.”
Zuster Katharina houdt een pleidooi om ook onszelf leeg te maken, om ons te bekeren en ons hart te zuiveren.

Ze besluit: “De grote kuis of de paaspoets zoals dit in onze abdij heet, ruikt voor velen naar nostalgie, naar boenwas en fris linnen, maar wat zou het mooi zijn als we die tradities in eer herstellen en verruimen. Als we jaarlijks alles een beurt geven: heel het huis, alle kasten, onze hele leefwereld aanpakken en alles wat we niet in gebruik hebben, opruimen. Wat zou er veel plaats, ruimte, openheid gecreëerd worden…zodat Hij bij ons thuis mag zijn.

Uit de vastenkalender van Broederlijk Delen, zondag 4 maart.