Warme artikels in de vastenkalender

Oeganda

Dankzij onze steun kan Grace in Oeganda een eigen
 handeltje starten (c) Broederlijk Delen

Het themaland van Broederlijk Delen dit jaar is Oeganda en de slogan luidt ‘Help de honger de wereld uit’. In de vastenkalender formuleert het campagneteam 4 sterke pijlers tegen de honger. Broederlijk Delen ondersteunt initiatieven van de lokale bevolking. Dat is de beste garantie voor blijven verandering. Dankzij twaalf Oegandese partnerorganisaties en een sterke achterban van sympathisanten helpen ze zo’n 62.000 boerenfamilies om honger te voorkomen. Samen vormen ze een netwerk tegen honger.

Pijler 1: Door het promoten van landbouwtechnieken die goed zijn voor mens en milieu bestrijden ze de erosie en dragen ze goed zorg voor de heuvels in het land.

Pijler 2: Dankzij onze steun leiden de partners vrouwen op en geven hen middelen om een eigen handeltje te starten. Door te kiezen voor ondernemende vrouwen worden ook de gezinnen zelf geholpen.

Pijler 3: Eenzijdige voeding ondermijnt de gezondheid. Daarom promoten de partnerorganisaties een gevarieerd voedingspatroon en leren ze de boeren om gezond te eten.

Pijler 4: Samenwerken, lokaal en internationaal loont. De Oegandese boeren hebben zich verenigd in spaargroepen en verkopen hun oogst gezamenlijk op de lokale markten.

Warme tuinen in ons land

Warme tuinen, een initiatief van de Landelijke Gilden

Een beetje verder in de vastenkalender lezen we over warme tuinen, een initiatief van de Landelijke Gilden. Een warme tuin is een volks- of gemeenschapstuin die wordt aangelegd binnen de muren van een zorgvoorziening. Buurt- en dorpsbewoners komen er tuinieren en komen op een laagdrempelige manier in contact met de bewoners die op hun beurt een zorgeloos contact hebben met de buitenwereld. Het is een nieuwe, andere vorm van vrijwilligerswerk voor de zorgsector. De zorgvoorziening wordt zo meer deel van de buurt en het dorp. 

Ook in onze streek is al zo een warme tuin las ik op de website van de Landelijke Gilde. De Landelijke Gilde Wersbeek steunt een warme tuin in de CADO op de oude pastorij in Molenbeek (Bekkevoort). De CADO is een kleinschalige opvang voor thuiswonende hulpbehoevende personen, meestal ouderen. Hun warme tuin begint klein maar wil groeien.

Er is nog één tuinbak zonder tuinier, las ik op de website. Je bent er welkom als

-          je af en toe tijdens de openingsuren van de CADO mee komt tuinieren.

-          je graag een babbeltje doet over de tuin met de gasten.

-          jouw inbreng onze kleine warme tuin doet groeien.

Het maakt niet uit of je veel of weinig tuinervaring hebt.

Aan allen een warme vastenweek!

Diaken Luc Claeys

40 dagen

na Kerstmis

Op vrijdag 2 februari vierden we het Feest van O.-L.- Vrouw Lichtmis of de Opdracht van de Heer in de tempel. Op dit feest herdenken we dat Maria en Jozef met hun kindje Jezus veertig dagen na Zijn geboorte naar de tempel trokken om een offer te brengen aan de Heer en Hem door de priesters te laten zegen.

 

Vandaag bestaat dit gebruik nog steeds. Wel meer dan honderd kinderen uit Tielt-Winge werden in twee verschillende vieringen, één in Tielt en één in Houwaart, door priester Paul Schotsmans en door diaken Luc Claeys de handen opgelegd waarbij beide bedienaars vroegen om Gods zegen over deze jongeren. Tegelijk stapten deze jongeren ook mee in een kaarsjesprocessie waarmee ze wilden zeggen dat ze in de voetsporen van Jezus willen treden en een lichtje willen zijn voor hun medemensen en willen proberen net als Hem warmte en liefde uit te stralen.

Op het feest hielden we ook een oeroud gebruik in ere. De kinderen in Tielt werden door de plaatselijke Landelijke Gilde getrakteerd op twee lekkere pannenkoeken met een drankje. In Houwaart kregen ze na de mis een bordje met poffertjes, een beker warme chocolademelk of een Fairtrade fruitsapje. Veel dank aan al die mensen die zich daarvoor ingezet hebben en zo meebouwen aan onze Kerk die niet alleen een gebouw is of liturgie maar tevens een hartelijke gemeenschap.

Voor Pasen

Vandaag woensdag 14 februari, Aswoensdag, staan we op de drempel van een nieuwe veertigdagentijd. We tellen nu af naar Pasen. Samen met u blader ik de volgende weken door de vastenkalender van Broederlijk Delen. Deze kalender, die ons daarbij begeleidt, kunt u aankopen in de webshop van Broederlijk Delen of is verkrijgbaar bij een van de parochiemedewerkers in onze kerken. Voor 2,50 euro kunt u een exemplaar meenemen naar huis. De vastenkalender kreeg als titel mee: ’40 dagen voedsel vinden – vasten 2018’. Online kunt u mee volgen via https://issuu.com/toonvw/docs/opmaak_vastenkalender_2018_

Oeganda is dit jaar het centrale themaland in de Broederlijk Delencampagne. Ook in dit overwegend katholieke land is de vasten een actieve periode van ‘overwegen en nadenken’. Wat voedt me als christen? Wat geeft me inspiratie? Teruggaan naar de essentie, naar de bron. In de kalender lezen we een getuigenis hierover van een Oegandese vrouw, Paula Kisembo: “Tijdens de vasten ontzeggen we ons wat meer, eten we minder, gebruiken we minder suiker of alcohol. Maar natuurlijk alleen als onze leefsituatie dit toestaat. En vasten is meer dan minder eten. Je solidariteit tonen met je medemens is even belangrijk, eenzamen of zieken bezoeken, een gift geven aan een bedelaar, iemand helpen. Ik probeer tijdens de vasten ook wat extra tijd in mijn gebed te steken. Naast een Onzevader en een Weesgegroetje neem ik tijd om echt in gesprek te gaan met God. Het lijden van Jezus is voor mij inspirerend. Hoeveel Hij heeft afgezien voor ons mensen. Ik als kleine, onvolmaakte mens, mag me aan zijn daden spiegelen. Hij is onze Redder.”

We wensen u allen een inspirerende vastentijd.

Lichtmis en jongerenzegen

Homilie 2-3 februari 2018 Onze-Lieve-Vrouw Lichtmis (Opdracht van de Heer)

Broeders en zusters, beste vrienden, communicanten, vormelingen, ouders,

Ik moet jullie bekennen, ik heb niet zo een uitstekend geheugen. Mijn vrouw kan me soms aan dingen herinneren die ik al lang vergeten ben. Maar er zijn toch drie gebeurtenissen die me nog levend voor de geest staan ook al zijn ze 20, 19 en 16 jaar geleden en dat is de geboorte van mijn drie kinderen. Daarvan kan ik de beelden en de plekken waar ze gebeurd zijn nog zo voor de geest halen. En ik weet nog dat ze alle drie ook een hevige emotie in me hebben losgemaakt: een gevoel van vreugde, tranen ook en een mateloze bewondering voor het wonder dat het leven is. Want al begrijpen wetenschappelijk heel goed hoe het leven in elkaar zit en kunnen we wetenschappelijk uitleggen hoe het ontstaat: elk nieuw kind is steeds weer een nieuw broos kunstwerk op zich. Van ons, van de ouders en toch ook weer niet van ons… een geschenk, waarin we een hogere macht aan het werk zien.

Omdat ik gehuwd ben met een vroedvrouw die werkt als verpleegster bij Kind & Gezin ben ik vandaag – zij het op zekere afstand- nog steeds een bevoorrechte getuige van dat wonder en ook van de zorgen en vragen die jonge ouders hebben over hun kinderen: is alles okay met de gezondheid? Zijn de oortjes en ogen okay? Volgt mijn kind de juiste groeicurve? Geven we de juiste voeding? En later als ze wat groter worden – als ze op de leeftijd komen van de communicantjes en vormelingen hier komen de opvoedingsvragen aan bod. Doen we het wel goed?

Meer dan ooit besef ik dat we niet alles in eigen handen hebben. Daarom is het goed om naar deze plek te komen: om enerzijds God te danken voor wat we van Hem gekregen hebben en anderzijds om aan Hem te vragen dat Hij goed voor ons zou zorgen.

In de traditie

Jullie, ouders en kinderen, groot en klein, zijn vandaag naar de kerk gekomen en staan daarmee in een eeuwenoude traditie. Bij de joden was er de verplichting dat de ouders met hun kind zes weken na de geboorte naar de tempel trokken om een offer te brengen. Daarom gaan Jozef en Maria met Jezus naar de tempel en brengen ze een koppel duiven als offer mee. Vroeger kende men het gebruik dat moeders hun kind kwamen toewijden in navolging van Maria. Dit heette 'zijn kerkgang doen'. Nu worden rond Lichtmis op vele parochies de gezinnen uitgenodigd waar het voorbije jaar een kindje gedoopt werd. De betekenis hiervan is: op een bijzondere wijze de betekenis van de komst van een kind in het gezin onderlijnen. - Stilstaan en verwonderd zijn om de geboorte - Danken om de doop van het kind Meestal wordt een doopviering in beperkte familiekring gevierd. Met Lichtmis worden de gezinnen waar een kindje gedoopt werd, midden in de parochiegemeenschap geplaatst.

Zegenen

Lieve mensen, wat we kunnen hier geen garantiebewijs ontvangen dat alles zal goed gaan in onze gezinnen. We kunnen hier ook geen verzekeringscontract afsluiten om geld terug te krijgen als het eens tegenzit in het leven. Dat konden de ouders van Jezus, Hij die Gods Zoon genoemd wordt, ook niet.  Integendeel de oude Simeon zegt het zelf tegen Maria: “ Je zult veel verdriet en pijn hebben om je Zoon.”  Wat we hier wel leren is dat we dingen kunnen doen om de onvermijdelijke tegenslagen die in ieder mensenleven voorkomen aan te kunnen:

  1.       De weg van Jezus volgen. Hij is ons lichtend voorbeeld, zegt de oude Simeon, over Jezus. Hij die zich heeft ingezet voor de anderen, het is de weg van de Liefde. Daarom hebben jullie allemaal een kaarsje gekregen dat ons daaraan herinnert. Wees een lichtje en wees warm voor de anderen. Laat je liefde uitstralen.

  

   2.       We kunnen ons gezin zegenen. Straks ontvangen de kinderen en jongeren hier van ons een zegen, maar dat is wat iedereen elke dag kan doen met zijn gezinsleden. ’s Ochtends een zegenkruisje geven als ze naar school of het werk vertrekken, ’s avonds een zegenkruisje geven voor het slapengaan maar vooral nog meer dan dat het zegenen elke dag toepassen over iedereen die op je weg ontmoet: zegenen betekent immers letterlijk goed zeggen, goed spreken over de anderen. “Wie goed doet, goed ontmoet”, zegt het spreekwoord.

   3.       

     Dat brengt ons bij het derde want, wanneer je zo handelt en zo spreekt, dan bouw je bijna automatisch een kring van mensen om je heen die wel eens willen bijspringen als het leven tegenzit; vrienden en kennissen waarop je een beroep kan doen. In zo een kennissenkring, in zo een gemeenschap is de verrezen Heer altijd in ons midden. Dat is de werkelijke betekenis van Pasen. Jezus is niet dood, Hij is levend onder ons.

      Dat vieren we elke week in de Eucharistie, in de mis, daarvoor danken we elke week opnieuw, dat is waar christenen van leven.